Περνάει η ζωή μας εκτελώντας διάφορα ενώ το μυαλό μας είναι αλλού και μας διαφεύγει η στιγμή και το νόημα της. Βιαζόμαστε να πλύνουμε τα πιάτα, βιαζόμαστε να πάμε για δουλειά, βιαζόμαστε να φύγουμε από τη δουλειά, βιαζόμαστε… και μέσα στη βιασύνη μας ξεχνάμε να είμαστε άνθρωποι και λειτουργούμε σαν τα ρομπότ, βάση προγραμματισμού.
Είναι η ώρα, εμείς οι «συνηθισμένοι καθημερινοί» άνθρωποι, να επιλέξουμε συνειδητά να προβάλλουμε συμπεριφορές που συμπεριλαμβάνουν τους πάντες και γεφυρώνουν τις διαφορές ώστε να πορευτούμε εν ειρήνη. Είναι ώρα να βαδίσουμε στη Γη, όπως θα περπάταγε ο Θεός στη Γη. Κάθε μας σκέψη, λέξη και πράξη να είναι έκφραση της αγάπης για το Θεό Εαυτό, γιατί αυτό είμαστε ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί. Αυτό για μένα είναι μία έκφραση της Καλής Θέλησης που καλούμαστε να αφομοιώσουμε στο εδώ και τώρα.
Σας παραθέτω εδώ μία προσωπική μου επικοινωνία, ένα μήνυμα για την κατανόηση της δύναμης αγάπης, από τον Ιησού.
Ιησούς
Πώς θα γινόταν να είστε αγάπη αλλά το σώμα σας να μην είναι αγάπη; Να μην είναι η ίδια η αγάπη; Εύλογο ερώτημα.
Όσο εργάζεσαι με τον εαυτό σου διευρύνεται και η αποδοχή των ενεργειών που δέχεσαι και έτσι αποδέχεσαι. Άκου μία ιστορία!
«Ήταν μια φορά ένας χωρικός που αγαπούσε πολύ τη Γή του. Θεωρούσε ότι το χώμα της ήταν ιερό. Τη φρόντιζε με στοργή, τη φρόντιζε με αγάπη και η Γη το ανταπέδιδε με χίλιους λογιών καρπούς. Οι γείτονες απορούσαν με τη σοδειά του χωρικού. Ο χωρικός τους έλεγε την αλήθεια, την εξηγούσε. Μυστικό κανένα δε κρατούσε. Οι γείτονες όμως δεν τον πίστεψαν και τον παρακαλούσαν την αλήθεια να τους πει. Ο χωρικός τους έλεγε με αγάπη να τη φροντίζουν, με αγάπη να της μιλούν. Μόνο αγάπη να την ποτίζουν και αυτή με αγάπη θα τους θρέψει καλά.
Οι χωρικοί έκατσαν, σκέφτηκαν και αποφάσισαν να τον παρακολουθήσουν. Ήθελαν να δουν τα μυστικά που κρύβει. Ήθελαν να δουν γιατί όταν φύτευε κάτι ο γείτονάς τους πάντα του έδινε ο σπόρος πλούσια σοδειά. Τον παρακολουθούσαν μέρα και νύχτα. Ήταν αποφασισμένοι να μάθουν τα μυστικά του.
Ο καιρός πέρναγε, αυτοί παρακολουθούσαν και το μόνο που έβλεπαν ήταν το γείτονά τους να κινείται με χάρη στο χωράφι του. Να τραγουδάει και να απολαμβάνει την κάθε εργασία. Να παίρνει το χρόνο του για το κάθε τι και για τον εαυτό του. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν. Ότι τεχνική χρησιμοποιούσε στο χωράφι του, τους ήταν γνωστή. Ήταν ο τρόπος που έκανε ότι έκανε που ήταν διαφορετικός. Τον ξαναρώτησαν. Αυτός με χαμόγελο τους απάντησε πως ότι κάνει το κάνει με αγάπη.
Όσο και να τους μίλαγε και να προσπάθησε να τους εξηγήσει, δεν καταλάβαιναν και πάλι αποφάσισαν να τον παρακολουθήσουν. Αυτή τη φορά μπήκαν παραπάνω άτομα στην κάθε σκοπιά για να σιγουρευτούν ότι τίποτα δεν τους διαφεύγει. Πάλι όμως τα ίδια. Ίδιες τεχνικές, διαφορετικός ο τρόπος.
Πήγαν ξανά να τον ρωτήσουν. Τότε τους είπε: «Γιατί δε δοκιμάζετε; δεν έχετε τίποτε να χάσετε. Κάντε τα ίδια που κάνετε, μόνο αυτή τη φορά, κάντε τα με αγάπη».
Ένας, δυο το αποφάσισαν και αυτός προθυμοποιήθηκε να τους βοηθήσει, να τους εξηγήσει τι πρέπει να κάνουν. Έπρεπε να το κάνουν όμως οι ίδιοι, τους είπε, γιατί είναι δικό τους το χωράφι και πρέπει να νιώσει την αγάπη τους. Έτσι τους είπε. Τι να κάνουν και αυτοί, έκαναν ότι τους είπε.
Άρχισαν να ποτίζουν και να σκέφτονται την αγάπη. Να σπέρνουν ή να σκάβουν και να σκέφτονται την αγάπη. Δεν τους ήταν εύκολο. Πώς μπορείς να σκάβεις και ν’ αγαπάς αναρωτήθηκαν. Τους εξηγούσε, τους καθοδηγούσε, κάποιες φορές τους έδειξε ακριβώς τη διαδικασία, στο δικό του όμως χώρο. Άρχισαν να καταλαβαίνουν. Ένα βήμα όμως την κάθε φορά. Η σοδειά τους πήγε λίγο καλύτερα. Και ο γείτονας ήταν εκεί, τους ενθάρρυνε και συνέχιζε να τους εξηγεί.
Οι χωρικοί αυτοί τον ένιωσαν άνθρωπό τους, φίλο και αδερφό τους. Άρχισαν να νιώθουν την αλήθεια των λόγων του. Η Γη τους άρχισε και καρποφορούσε παραπάνω. Όσο την σκάλιζαν και την έσπερναν με αγάπη, την πότιζαν με αγάπη τόσο πιο πολύ τους ανταπόδιδε την αγάπη τους με καρπούς. Και τώρα δεν ήταν πια ένας αλλά παραπάνω χωρικοί, λίγοι βέβαια ακόμα, που ευημερούσαν. Αυτοί οι λίγοι με τη σειρά τους άρχισαν να βοηθούν και άλλους. Άλλους που τους ρώτησαν και αποφάσισαν να τους ακούσουν.»
Και έτσι αγαπημένη μας αλλάζει αυτός ο κόσμος. Το χωράφι που ανθίζει, που καρποφορεί με αγάπη είναι το ίδιο το Νησί της Αγάπης. Είναι το σώμα σας, η ζωή σας, ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ και ότι είναι έκφραση του εαυτού σας. Μπορείτε ν’ ασχοληθείτε μόνο με το χωράφι σας, το δικό σας Νησί της Αγάπης. Ακούει μόνο εσάς, νιώθει μόνο εσάς. Εσείς είστε το αφεντικό του. Αγαπήστε το όσο πάει. Δεν υπάρχει υπερβολή σε αυτό, κανένα όριο. Ακούστε το, αφουγκραστείτε το, σας μιλάει συνέχεια με αγάπη. Μόνο αυτό γνωρίζει. Ανταποδώστε την αγάπη του και ζήστε μόνο με και μέσα στην αγάπη.
Δείξτε το σε όσους το επιλέξουν. Οι άλλοι θ’ αρχίσουν να παρατηρούν τη διαφορετικότητά σας, την ηρεμία σας, το χαμόγελό σας. Θα αρχίσουν να βλέπουν και τα διαφορετικά αποτελέσματα. Θα ρωτήσουν. Να είστε έτοιμοι.
Θα ρωτήσουν. Να είστε έτοιμοι.
Έχετε ευθύνη στο δρόμο που διαλέξατε. Σας παροτρύνουμε να την αναλάβετε. Μόνο καρπούς, πλούσια συγκομιδή θα φέρει.
Κάντε τα πάντα με αγάπη γιατί είστε η ίδια η αγάπη. Το μήνυμά μας, η ουσία του από όποιον Δάσκαλο και αν προέρχεται είναι πάντα το ίδιο γιατί στην αγάπη μιλάς μόνο με αγάπη.
Και έτσι είναι αγαπημένη μας, έτσι απλά είναι… Ιησούς.
Πετρέλλη Μαρία: Σύμβουλος έμπρακτης πνευματικότητας στην υπηρεσία του Πνεύματος, της Αγάπης και του Δικτύου της Καλής Θέλησης.
